شرکت
شرکت، (به انگلیسی: Company) یک انجمن یا بنگاه تجاری و یا یک شخص حقیقی یا حقوقی و یا ترکیبی از هر دوی آنها است. بنا بر تعریف قانون مدنی، شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شیء واحد به نحو اشاعه. ولی این تعریف در برگیرنده مشاعات نیز می‌باشد. بنابر مفهومی که از قانون تجارت استنباط می‌شود، شرکت، قراردادی است که بر اساس آن اعضا یا شرکا سود حاصل از سرمایه را تقسیم می‌کنند. شرکتها در قوانین ایران شخصیت حقوقی دارند.
انواع شرکت
بطور کلی در قانون تجارت هفت گونه شرکت تجاری وجود دارد.
شرکت سهامی.(شامل شرکت سهامی عام و شرکت سهامی خاص)
شرکت با مسئولیت محدود.
شرکت تضامنی.
شرکت مختلط غیر سهامی.
شرکت مختلط سهامی.
شرکت نسبی.
شرکت تعاونی تولید و مصرف.
سهام
سهم (مفرد سهام) اجزایی است، که سرمایه هر شرکت را تشکیل می‌دهد. داشتن سهم، مالکیت مشاعی بر سرمایه ایجاد نمی‌کند، مگر در هنگام انحلال شرکت.
سهامدار
به اعضای شرکت، در شرکتهای سهامی و تعاونی، سهامدار گفته می‌شود. اعضای شرکت، مالکین دارایی آن شناخته نمی‌شوند. بلکه صرفا به نسبت سهام خود، دارای حقوقی نسبت به شرکت خواهند بود. سهامدار نسبت به شرکت، حقوق و تعهداتی دارد. میزان این مسئولیت بسته به نوع شرکت، متفاوت است.
هیئت مدیره
هیئتی حداقل ۳ نفره، که کار اداره شرکت را بر عهده دارند، هیئت مدیره نامیده می‌شوند. اعضای هیئت مدیره، الزامأ نباید سهامدار شرکت باشند. مدیر عامل توسط هیئت مدیره؛ عزل و نصب می‌شود.
سود
سود، در اصطلاح حسابداری، برابر با تفاوت درآمد و هزینه است. سود در علم اقتصاد دارای معنای متفاوتی است. سود با درآمد رابطهٔ مستقیم و با زیان، رابطهٔ معکوس دارد.
سرمایه
سرمایه، در علم اقتصاد، عبارت است از حق یا علاقه صاحبان یک موسسه نسبت به دارایی موسسه مذکور.
این مبلغ از کم کردن بدهیهای موسسه از جمع دارایی آن بدست می‌آید. بعبارت دیگر پس از پرداخت تمام بدهی‌ها و تعهدات یک موسسه آنچه از دارایی باقی می‌ماند متعلق به صاحب یا صاحبان موسسه است.
به طور مثال اگر در یک موسسه جمع دارایی‌ها ۳٬۱۳۰٬۰۰۰ ریال و جمع بدهیهای موسسه ۱۳۰٬۰۰۰ ریال باشد آنگاه سرمایه موسسه ۳٬۰۰۰٬۰۰۰ ریال خواهد بود، که از تفاضل دارایی و بدهی بدست می‌آید.
حال اگر این موسسه مبلغ ۲۰٬۰۰۰ ریال وام دریافت کند، مجموع دارایی‌ها به ۳٬۱۵۰٬۰۰۰ ریال و میزان بدهیهای به ۱۵۰٬۰۰۰ ریال افزایش پیدا می‌کند. در نتیجه تفاضل این دو مجدداً عدد ۳٬۰۰۰٬۰۰۰ ریال بدست می‌آید. ملاحظه می‌شود که گرفتن وام عملاً موجب افزایش سرمایه نمی‌شود. زیرا علی‌رغم افزایش دارایی موجب افزایش بدهی نیز می‌گردد.
به طور کل سرمایه از دو طریق افزایش میابد:
سرمایه‌گذاری شخصی
سود حاصل از عملیات موسسه
انواع سرمایه
بر اساس نوع شرکت سرمایه به سه طریق مطرح می‌گردد:
در شرکتهای فردی سرمایه متعلق به یک فرد (صاحب موسسه) می‌باشد.
در شرکتهای غیر سهامی سرمایه متعلق به دو یا چند شریک می‌باشد.
در شرکنهای سهامی سرمایه به تعدادی سهم تقسیم می‌گردد.
ابعاد سرمایه
سرمایه ابعاد گوناگونی دارد که هر کدام از نظر ماهیت، قلمرو و تاثیراتی که بر توسعه می‌گذارند، با یکدیگر متفاوتند. و در عین حال در فرایند توسعه و چگونگی شکل گیری آن لازم و ملزوم یکدیگرند، که عبارتند از:
سرمایه ثابت اقتصادی
سرمایه مولد اقتصادی
سرمایه جاری
سرمایه ثابت اجتماعی
شرکت سهامی
شرکت سهامی، در اصطلاح علم اقتصاد، شرکتی است که برای انجام امور تجاری تشکیل می‌شود و سرمایه آن متشکل از سهام هم‌ارزش است. شرکتهای سهامی به دو نوع سهامی خاص و سهامی عام تقسیم می‌شوند با این تفاوت که سهام شرکتهای سهامی عام در تالار بورس قابل مبادله است.
شرکت سهامی عام
شرکت سهامی عام یکی از انواع شرکتهای سهامی است که قسمتی از سرمایۀ آن از طریق فروش سهام به غیرمؤسسان (مردم) تأمین شود. سهام شرکت سهامی عام در بورس اوراق بهادار داد و ستد می‌شود.
سازمان‌های بورس در جهان معمولا شرکت‌هایی را می‌پذیرند که دارای سرمایه و اعتبار بسیار قوی باشند. مؤسسان این گونه شرکتها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به عموم مردم تأمین می‌کند. در این نوع شرکتها، صاحبان سهام می‌توانند سهام خود را در بورس فروخته و در واقع مالکیت خود را به دیگران منتقل کنند.
تعداد شرکا در شرکت سهامی عام زیادتر از سایر انواع شرکتهای سهامی است؛ این امر می‌تواند منجر به جمع‌شدن سرمایه های کوچک و ایجاد یک سرمایه بزرگ بشود که انجام فعالیت‌های اقتصادی سنگین را میسر می‌سازد. در این نوع شرکتها نقل و انتقال سهام اسان است و محدود به رضایت دیگر سهامداران نیست.
شرکت سهامی خاص
شرکت سهامی خاص (به انگلیسی: Private Joint Stock) نوعی شرکت سهامی است که سهام آن قابل داد و ستد در بورس اوراق بهادار نیست ولی توسط مردم به راحتی قابل معامله است. هنگام تشکیل چنین شرکتی باید تمام سرمایه آن در موقع تأسیس توسط مؤسسان تأمین و بخشی از سرمایه در بانک سپرده‌گذاری شده باشد.
در شرکتهای سهامی خاص، همانند شرکت با مسئولیت محدود و بر خلاف شرکت تضامنی، مسئولیت هر یک از سهامداران در مورد بدهیهای شرکت محدود به مبلغ سرمایه‌گذاری شده در شرکت است و در صورت عدم کفایت مجبور نیستد اموال شخصی خود را در این را مصرف نمایند.
در ایران تفاوت شرکتهای سهامی خاص با شرکت با مسئولیت محدود این است که شرکت با حداقل سه نفر سهامدار قابل تشکیل است و سهام نیز بدون نیاز به ثبت در دفتر اسناد رسمی قابل نقل و انتقال هستند و در شرکت مسئولیت محدود سرمایه به صورت اعلامی می‌باشد و هر چقدر که اعلام شود احتیاجی به واریز به حساب شرکت ندارد ولی در شرکت سهامی خاص الزاما ۳۵% مبلغ اعلامی می‌بایست به صورت نقد به حساب شرکت واریز گردد و ۶۵% در تعهد مابقی ظرف ۵ سال تادیه گردد. شركت سهامي خاص شركتي است كه تمام سرمايه آن در موقع تاسيس منحصرا بوسيله موسسين تامين مي گردد.
شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود (به انگلیسی: Limited liability company) (به شکل مخفف: LLC) نوعی شرکت است که، بر خلاف شرکت تضامنی، مسئولیت هر یک از سهامداران در مورد بدهیهای شرکت محدود به مبلغ سرمایه‌گذاری شده در شرکت است و در صورت عدم کفایت مجبور نیستند اموال شخصی خود را در این راه مصرف نمایند. به زبان ساده‌تر در صورتی که شرکت ورشکسته شود و نتواند جوابگوی طلبکاران باشد تنها سرمایه سهامداران از بین می رود و طلبکاران نمی‌توانند باقیمانده مطالبات خود را از اموال شرکای شرکت مطالبه کنند.
شرکت با مسئولیت محدود در ایران تنها با حداقل دو شریک قابل ثبت است و هر گونه نقل و انتقال سهام آن تنها از طریق دفتر اسناد رسمی امکان پذیر است.
شرکت تضامنی
شرکت تضامنی شرکتی است که تحت اسم مخصوصی برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می‌شود و اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد ٬هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض می‌باشند. در صورتی که نام برخی مالکان شرکت و در نام شرکت آمده باشد، شرکت تضامنی محسوب می‌شود.
تاریخچه
از نظر تاریخی این نوع شرکت سابقه طولانی دارد و به حقوق دوران روم باستان برمی‌گردد و بویژه در قرون وسطی به شکل فعلی آن در اروپا رواج یافته است. در حال حاضر شرکت تضامنی که تقریباً در نظام حقوقی همه کشورها وجود دارد، بسیار مورد استفاده است. در حالی که خطر تاسیس آن برای شرکا، به سبب مسئولیت نامحدودی که در قبال طلبکاران شرکت دارند بر کسی پوشیده نیست. در واقع علت این وضعیت فایده عملی این شرکت برای کسانی است که به یکدیگر اعتماد کامل دارند و سرمایه زیادی نیز برای تشکیل شرکت ندارند. مانند پدری که می‌خواهد با فرزند یا فرزندانش شریک شود، برادران و خواهرانی که پس از فوت پدر می‌خواهند تجارت‌خانه او را اداره کنند، یا دوستانی که به یکدیگر اعتماد کامل دارند.
در ایران
شرکت تضامنی در فرانسه و کشورهایی که سیستم حقوقی این کشور را اقتباس کرده‌اند، از جمله ایران، دارای شخصیت حقوقی است در حالی که در کشورهای آنگلوساکسون شخصیت حقوقی ندارد. در حقوق ایران شرکت تضامنی دارای شخصیت حقوقی مستقل است و دارایی آن از دارایی شرکا جداست و ممکن است ورشکسته اعلام گردد زیرا تاجر تلقی می‌شود .در صورت ورشکستگی شرکت، طلبکاران نسبت به دارایی شرکت بر طلبکاران خود شرکا ارجحیت دارند. شخصیت حقوقی شرکت تا آنجا از شخصیت شرکا جداست که ورشکستگی شرکت با ورشکستگی شرکا و بلعکس پیوستگی نداشته باشد. نتیجه این استقلال شخصیت این است که تابعیت شرکت از تابعیت شرکا جداست هرچند که کنترل شرکت بر این نوع شرکت از شرکتهای دیگر بیشتر است به همین دلیل حتی ممکن است بیشتر یا تمام شرکا یک شرکت تضامنی خارجی باشند و با این حال شرکت ایرانی تلقی شود. مثل موردی که چند خارجی مقیم ایران با داشتن حق کار و تجارت یک شرکت تضامنی تشکیل می‌دهند که مطابق مقررات قانون ثبت شرکتها و قانون تجارت ایرانی است.
شرکت تعاونی
شرکت تعاونی(Co-operative) مشارکتی است که عده‌ای از افرادی که هم‌صنف یا تناسبی مشابه دارند مثلاً همسایه، دوست، خویشاوند یا همشهری هستند برای دستیابی به منافع مشترک گردهم می‌آیند و در حقیقت بهم کمک می‌کنند و برای تهیه مسکن یا خرید مایحتاج یا کسب اعتبار و وام تعاونی درست می‌کنند، سرمایه معینی را درمیان می‌گذارند و دسته‌جمعی مشکل را حل مینمایند. در واقع اعضای شرکت در کنار یکدیگر، جمعیتی کوچک را پدید می‌آورند که بعنوان مثال در تهیه کالاهای مورد نیاز اعضا، با جمع‌آوری پول جزئی که هر عضو می‌پردازد کالای مورد احتیاج اعضا را از دست اول خریداری و به همان قیمت تمام شده یا سود خیلی جزئی به اعضا می‌فروشد و به ین طریق واسطه‌های غیر ضروری در کسب و تجارت و صاحبان این گونه مشاغل کاذب حذف می‌گردند.
در شرکت تعاونی ممکن است اعضا دارای سرمایه و سهم یکسان از سود نداشته باشند اما هرعضو بدون توجه به درصد سهامش، یک رای دارد و نسبت سهام به رای وجود ندارد. درواقع تعاونی، متکی به اعضاء است نه به سرمایه.
شرکت تعاونی در ایران
قانون بخش تعاونی در سال ۱۳۷۰ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. ماده اول این قانون، اهداف بخش تعاونی سیستم اقتصادی ایران را برشمرد که از آن جمله، جلوگیری از کارفرمای مطلق شدن دولت، اشتغال زایی، قرار دادن وسائل کار در اختیار کسانی که قادر به کارند ولی وسایل کار ندارند، پیشگیری از تمرکز و تداول ثروت، پیشگیری از انحصار، احتکار، تورم، اضرار به غیر بود.
درسالهای اخیر با اجرایی و تبیین نمودن اصل ۴۴ قانون‌اساسی، در خصوصی سازی بخش‌های دولتی، تعاونیها بعنوان مهمترین و لایق‌ترین بخش خصوصی در این واگذاری مورد توجه قرار گرفتند و مزایای بسیاری را به خود اختصاص دادند. شرکتهای تعاونی همچنین از مزایای معافیتهای مالیاتی در برخی از انواع تعاونیها برخوردارند.
انواع شرکت تعاونی از لحاظ نوع فعالیت
۱- شرکت تعاونی تولیدی: شرکتی است که به منظور اشتغال در امور مربوط به کشاورزی، دامداری، دامپروری، پرورش و صید ماهی، شیلات، صنعت، معدن، عمران شهری، روستائی، عشایری و نظایر اینها فعالیت مینماید و مجموعاًَ یک واحد تولیدی را در آن اداره مینمایند.
۲- شرکت تعاونی توزیعی: شرکتی است که در امور مربوط به تهیه و توزیع کالا، مسکن، خدمات و سایر نیازمندیهای اعضاء فعالیت مینماید. آن دسته از شرکتهای تعاونی که فعالیت آنان تواماًَ تولیدی و توزیعی باشد را شرکت تعاونی تولیدی و توزیعی نامند.
شرکتهای تعاونی تولیدی مانند دامداران،کشاورزان، پرورش دهندگان زنبور عسل یا صاحبان صنایع و هر گروهی دیگر که در رده تولیدی نام برده شده‌اند، در صورت تشکیل تعاونی برای تامین نیازهای خود از نوع تعاونیهای توزیعی (تامین کننده نیازتولید کنندگان) محسوب می‌شوند.
انواع شرکت تعاونی از لحاظ نوع عضویت
۱ - شرکت تعاونی عام: شرکتی است که عضویت در آن برای همه آزاد می‌باشد، تعداد اعضاء در این تعاونیها حداقل ۵۰۰ نفر و براساس نوع تعاونی که وزارت تعاون تعیین کرده مشخص می‌شود.
۲ - شرکت تعاونی خاص : شرکتی است که عضویت درآن برای گروهی خاص مانند کارگران، دانشجویان، کشاورزان، زنان، پزشکان، وکلای دادگستری، اعضاء هر صنف و مشاغل خاص و نظایر اینها با رعایت شرایط آزاد تعیین می‌شود.
انواع و اقسام شرکت تعاونی در ایران برحسب گرایش
کشاورزی
صنعتی
معدنی
خدماتی
مسکن
فرش دستباف
تامین کننده نیاز تولید کنندگان
تامین کننده نیاز مصرف کنندگان
اعتبار
حمل و نقل
چند منظوره
منابع طبیعی
ضوابط عمومی
شرکت تعاونی حداقل با ۷ نفر عضو می‌تواند تاسیس شود که شرایط قانونی را برای عضویت در شرکتهای تعاونی داشته باشند. از جمله تابعیت ایرانی، نداشتن ممنوعیت قانونی و حجر، و در شرکتهای تعاونی مشابه عضو نباشد.
شرکت تعاونی توسط هیئت موسس تاسیس می‌شود و پس از آن از کسانی که شرایط عضو شدن را دارند دعوت می‌کند. هیات موسس پس از تهیه طرح و اساسنامه و دیگر مشخصات تعاونی اقدام به دریافت موافقت نامه تشکیل تعاونی از وزارت تعاون مینماید و پس از دریافت اجازه نامه ثبت شرکت تعاونی از وزارت تعاون، شرکت را ثبت مینماید، پس از آن پروانه تاسیس شرکت تعاونی بوسیله وزارت تعاون صادر می‌شود.
اعضا در جلسه مجمع عمومی عادی، اعضای هیئت مدیره و بازرس‌های شرکت تعاونی خود را انتخاب می‌کنند.
در شرکتهای تعاونی همه با هم برابرند و همه همکار یکدیگرند و از نظر نژاد، زبان، رنگ پوست، ملیت، شغل و غیره هیچکدام از اعضاء بردیگری برتری ندارند. همچنین رشته تعاون و رفاه در دانشگاه های کشور دانشجو می پذیرد.
سهم
سهم، (به انگلیسی: Share) قطعه‌ای از سرمایه یک شرکت است. هر سهم، نشان‌دهنده یا نمایندهٔ کوچکترین واحد مالکیتی، در یک شرکت یا کارخانه است. دارندهٔ هر سهم یا سهامدار، به همان نسبتی که سهام در اختیار دارد، در مالکیت شرکت یا بنگاه تولیدی شریک است. برای مثال، اگر شرکتی به تعداد دو میلیون سهم منتشر کرده و شخصی مالک دو هزار سهم در این شرکت باشد، او یک‌هزارم از مالکیت این شرکت را در اختیار دارد.
انواع سهام
از نظر حقوقی که سهامدار در سرمایه شرکت دارد
سهام سرمایه‌ای — که می‌توان آنرا در دو گروه دسته‌بندی کرد:
سهام عادی — که به دارندهٔ خود، حق اعمال رأی در مجامع عمومی شرکت را داده، و سود تقسیم‌شده در شرکت را دریافت می‌کند.
سهام ممتاز — که معمولاً حق رأی نداشته، اما در دریافت سود سهام، نسبت به سهامداران عادی، در اولویت قرار دارد. سود سهام ممتاز، درصد ثابتی از مبلغ اسمی سهام ممتاز است، که میزان آن از قبل مشخص‌شده و در اختیار مجمع نیست. سود سهام ممتاز، باید قبل از سود سهام عادی پرداخت شود، حتی اگر شرکت به هر دلیل ورشکسته شود.
سهام انتفاعی:سهم انتفاعی وقتی مصداق دارد که به دلیل استهلاک سهام که در قانون ایران از آن به عنوان استهلاک سرمایه یاد شده است ، ارزش اسمی سهم با استفاده از اندوخته‌های اختیاری یا سود قابل تقسیم به صاحب آن پرداخت شود.
؛ از نظر ماهیت آورده
سهام نقدی:در قانون فرانسه به کسانی که آورده نقدی یعنی پول به شرکت می‌آورند سهم نقدی اختصاص داده می‌شود.این سهام با پرداخت یک چهارم مبلغ آن قابل صدور است .
سهام غیرنقدی:به کسانی که آورده غیرنقدی به شرکت می‌آورند سهم غیرنقدی اختصاص داده می‌شود.این سهم در صورتی صادر می‌شود که آورده راجع به آنها به طور کامل تسلیم شده باشد .
؛ سایر انواع سهام
سهام مؤسس: سهام مؤسس سهامی است که در ازای زحمات مؤسسان پس از تصویب مجمع عمومی به آنها داده می‌شود. دارندگان این نوع سهام، در اداره امور شرکت حقی ندارند و فقط پس از پرداخت سهام، بهره‌ای به آنها تعلّق می‌گیرد.به بیان دیگر مزیت قابل انتقالی است که صاحب آن، به دلیل ارائه خدمات در تاسیس شرکت سهامی از قسمتی از منافع شرکت یا هنگام تصفیه شرکت از قسمتی از دارایی اضافه بر سرمایه باقیمانده شرکت برخوردار می‌شود.
؛ از نظر شکل
سهام با نام — سهم بانام سهمی است که در ورقه راجع به آن نام صاحب سهم گفته شده باشد و یا در دفتر سهام شرکت ثبت شده باشد.در واقع هم می‌شود روی ورقه سهم که دارای شماره مخصوص است نام دارنده آن را ذکر کرد و هم به این اکتفا کرد که سهم با نام است و نام صاحب آن در دفتر سهام شرکت آورد .
سهام بی نام — حقوق صاحبان سهم بی‌نام ناشی از ورقه سهم است که به صرف قبض و اقباض قابل انتقال به دیگری است و هیچ گونه تشریفات دیگری برای اعتبار انتقال آن ضرورت ندارد.از آنجا که این نوع سهم، به صورت سند در وجه حامل تنظیم و مالک دارنده آن شناخته می‌شود، مگر خلاف آن ثابت گردد ، گم شدن یا سرقت آن تابع مقررات قانون تجارت راجع به اسناد در وجه حامل است .
سهام با حقّ چند رای: سهام با حق چند رای، سهامی است که حق رأی آن بیش از سهام عادی است و در مجامع عمومی شرکت، هر قطعه آن بیش از یک رأی دارد.
سهام جایزه
سهام ترجیحی
سهام عدالت
سهام مدیریتی
البته ممکن است سهمی در عین حال در دو یا چند تقسیم بندی قرار بگیرد مثلاً سهام سرمایه‌ای، بانام و ممتاز .
سهامدار
سهامدار، (به انگلیسی: Shareholder) یا سهامداران؛ به فرد یا نهادی (مانند یک شرکت)، که از نظر قانونی مالک سهام یا برگه سهام در یک شرکت سهامی عام و یا شرکت سهامی خاص باشد، گفته می‌شود.
مدیر عامل اجرایی
مدیر عامل یا مدیر ارشد اجرایی (به انگلیسی: Chief Executive Officer) (CEO)، معمولاً عالی‌رتبه‌ترین مسئول اداری (اجرایی) یا رئیس عهده‌دار مدیریت تام یک شرکت سهامی، سازمان، یا بنگاه است که به هیئت مدیره گزارش می‌دهد.
به طور معمول یک مدیر ارشد اجرایی، چند مدیر اجرایی تابع دارد، که هر یک مسئولیت‌های کاربردی ویژهٔ خود را دارند. اعضای انجمن شامل مدیر ارشد مالی (CFO)، مدیر ارشد عامل (COO)، مدیر ارشد فنی (CTO)، مدیر ارشد بازاریابی (CMO)، مدیر ارشد اطلاعاتی (CIO)، مدیر ارشد ارتباطات یا مدیر روابط عمومی (CCO)، و یک مدیر یا معاون منابع انسانی.
مسئولیت‌ها
مسئولیت‌های مدیر ارشد اجرایی توسط هیئت مدیره سازمان یا قدرت‌های دیگر انتخاب می‌شود. وظیفه مدیر عامل جهت دادن به اهداف داخلی و خارجی شرکت با توجه به دیدگاه استراتژی آن شرکت می‌باشد. هسته عملکرد مدیر عامل تسهیل تجارت خارجی شرکت، وقتی که دیگر کارمندان و مدیران اجرائی به سمت هدفی معین حرکت می‌کنند می‌باشد.
مدیر ارشد به عنوان اداره کننده، تصمیم گیرنده، رهبر، کارفرما و اجرا کننده مسئولیت‌هایی را بر عهده دارد. مدیر ارشد اجرایی می‌تواند در نقش یک بر قرار کننده ارتباط با مطبوعات و سایر دنیای بیرون و نیز کارفرمایان سازمان و کارمندان عمل کند. نقش تصمیم‌گیرندگی شامل تصمیمات سطح بالا درباره سیاست و استراتژی می‌باشد. مدیر ارشد اجرایی به عنوان رهبر یک شرکت به هیئت مدیره مشورت می‌دهد، و کارمندان را تهییج می‌کند و به عنوان یک کارفرما عملیات روزانه شرکت را اداره می‌کند.
شرکت تضامنی با مسئولیت محدود
شرکت تضامنی با مسئولیت محدود (به انگلیسی: Limited liability partnership (LLP)) یک شرکت تضامنی است که بیشتر شرکا یا تمام آنها (با توجه به صلاحیت) در برابر بدهیهای شرکت مسئولیت دارند. در این شرکتها هر شریک برای رفتار و سهل‌انگاری دیگر شرکا مسئول نیست.
شرکت خصوصی محدود
شرکت خصوصی محدود، (به انگلیسی: Private Limited Company) شرکت خصوصی محدودشده توسط سهام یا شرکت سهامی خاص محدود، (مخفف انگلیسی: Ltd.) گونه‌ای شرکت خصوصی محدود شده توسط سهام است، که بر پایه قانون ثبت شرکتها در بریتانیا، در حوزه‌های قضایی اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع و جمهوری ایرلند مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینگونه شرکتها، بر خلاف شرکتهای عمومی محدود، مسئولیت سهامداران، محدود می‌باشد و نمی‌توان سهام آنها را بصورت عمومی، عرضه کرد.
محدودشده توسط سهام، بدان معنی است، که مسئولیت هر یک از سهامداران در مورد بدهیهای شرکت، محدود به مبلغ سرمایه‌گذاری شده در شرکت است و در صورت عدم کفایت، مجبور نیستند اموال شخصی خود را در این راه مصرف نمایند. به زبان ساده‌تر، در صورتی که شرکت ورشکسته شود و نتواند جوابگوی طلبکاران باشد، تنها سرمایه سهامداران از بین می‌رود و طلبکاران نمی‌توانند باقیمانده مطالبات خود را، از اموال و دارایی‌های شخصی شرکای شرکت مطالبه کنند.
مشارکت انتفاعی
مشارکت انتفاعی یا جوینت ونچر (به انگلیسی: joint venture) واحد تجاری مشترکی است که توسط دو یا جند مشارکت کننده برای مقصود مشخص تجاری، مالی، یا فنی ایجاد می‌شود. تا کنون برای جوینت ونچر در زبان فارسی معادل دقیقی ارائه نشده‌است. اما آنچه بیشتر در مورد آن به کار رفته، مشارکت انتفاعی است.
شرکت عمومی محدود
شرکت عمومی محدود، (به انگلیسی: Public limited company) (به‌اختصار: PLC) گونه‌ای از شرکت سهامی عام (شرکت عمومی) است، که بر پایه قانون ثبت شرکتها در بریتانیا، در حوزه‌های قضایی اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع و جمهوری ایرلند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این شرکت در عمل یک شرکت با مسئولیت محدود است، که می‌توان سهام آن را بصورت آزاد به‌فروش رساند و یا بصورت عمومی واگذار نمود، همچنین یک شرکت عمومی محدود دیگر، می‌تواند سهام پی‌ال‌سی دیگر را نیز بصورت خصوصی تحت کنترل خود قرار دهد.
یک شرکت عمومی محدود، باید دارای حداقل ۵۰٫۰۰۰ پوند سرمایه باشد، همچنین باید نام لاتین پی‌ال‌سی (PLC) را نیز، به نشان یک شرکت عمومی محدود، در انتهای نام خود ثبت نماید.
keywords : باینری،دودویی،دنیای باینری
شرکت، (به انگلیسی: Company) یک انجمن یا بنگاه تجاری و یا یک شخص حقیقی یا حقوقی و یا ترکیبی از هر دوی آنها است. بنا بر تعریف قانون مدنی، شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شیء واحد به نحو اشاعه. ولی این تعریف در برگیرنده مشاعات نیز می‌باشد. بنابر مفهومی که از قانون تجارت استنباط می‌شود، شرکت، قراردادی است که بر اساس آن اعضا یا شرکا سود حاصل از سرمایه را تقسیم می‌کنند. شرکتها در قوانین ایران شخصیت حقوقی دارند.
انواع شرکت
بطور کلی در قانون تجارت هفت گونه شرکت تجاری وجود دارد.
شرکت سهامی.(شامل شرکت سهامی عام و شرکت سهامی خاص)
شرکت با مسئولیت محدود.
شرکت تضامنی.
شرکت مختلط غیر سهامی.
شرکت مختلط سهامی.
شرکت نسبی.
شرکت تعاونی تولید و مصرف.
سهام
سهم (مفرد سهام) اجزایی است، که سرمایه هر شرکت را تشکیل می‌دهد. داشتن سهم، مالکیت مشاعی بر سرمایه ایجاد نمی‌کند، مگر در هنگام انحلال شرکت.
سهامدار
به اعضای شرکت، در شرکتهای سهامی و تعاونی، سهامدار گفته می‌شود. اعضای شرکت، مالکین دارایی آن شناخته نمی‌شوند. بلکه صرفا به نسبت سهام خود، دارای حقوقی نسبت به شرکت خواهند بود. سهامدار نسبت به شرکت، حقوق و تعهداتی دارد. میزان این مسئولیت بسته به نوع شرکت، متفاوت است.
هیئت مدیره
هیئتی حداقل ۳ نفره، که کار اداره شرکت را بر عهده دارند، هیئت مدیره نامیده می‌شوند. اعضای هیئت مدیره، الزامأ نباید سهامدار شرکت باشند. مدیر عامل توسط هیئت مدیره؛ عزل و نصب می‌شود.
سود
سود، در اصطلاح حسابداری، برابر با تفاوت درآمد و هزینه است. سود در علم اقتصاد دارای معنای متفاوتی است. سود با درآمد رابطهٔ مستقیم و با زیان، رابطهٔ معکوس دارد.
سرمایه
سرمایه، در علم اقتصاد، عبارت است از حق یا علاقه صاحبان یک موسسه نسبت به دارایی موسسه مذکور.
این مبلغ از کم کردن بدهیهای موسسه از جمع دارایی آن بدست می‌آید. بعبارت دیگر پس از پرداخت تمام بدهی‌ها و تعهدات یک موسسه آنچه از دارایی باقی می‌ماند متعلق به صاحب یا صاحبان موسسه است.
به طور مثال اگر در یک موسسه جمع دارایی‌ها ۳٬۱۳۰٬۰۰۰ ریال و جمع بدهیهای موسسه ۱۳۰٬۰۰۰ ریال باشد آنگاه سرمایه موسسه ۳٬۰۰۰٬۰۰۰ ریال خواهد بود، که از تفاضل دارایی و بدهی بدست می‌آید.
حال اگر این موسسه مبلغ ۲۰٬۰۰۰ ریال وام دریافت کند، مجموع دارایی‌ها به ۳٬۱۵۰٬۰۰۰ ریال و میزان بدهیهای به ۱۵۰٬۰۰۰ ریال افزایش پیدا می‌کند. در نتیجه تفاضل این دو مجدداً عدد ۳٬۰۰۰٬۰۰۰ ریال بدست می‌آید. ملاحظه می‌شود که گرفتن وام عملاً موجب افزایش سرمایه نمی‌شود. زیرا علی‌رغم افزایش دارایی موجب افزایش بدهی نیز می‌گردد.
به طور کل سرمایه از دو طریق افزایش میابد:
سرمایه‌گذاری شخصی
سود حاصل از عملیات موسسه
انواع سرمایه
بر اساس نوع شرکت سرمایه به سه طریق مطرح می‌گردد:
در شرکتهای فردی سرمایه متعلق به یک فرد (صاحب موسسه) می‌باشد.
در شرکتهای غیر سهامی سرمایه متعلق به دو یا چند شریک می‌باشد.
در شرکنهای سهامی سرمایه به تعدادی سهم تقسیم می‌گردد.
ابعاد سرمایه
سرمایه ابعاد گوناگونی دارد که هر کدام از نظر ماهیت، قلمرو و تاثیراتی که بر توسعه می‌گذارند، با یکدیگر متفاوتند. و در عین حال در فرایند توسعه و چگونگی شکل گیری آن لازم و ملزوم یکدیگرند، که عبارتند از:
سرمایه ثابت اقتصادی
سرمایه مولد اقتصادی
سرمایه جاری
سرمایه ثابت اجتماعی
شرکت سهامی
شرکت سهامی، در اصطلاح علم اقتصاد، شرکتی است که برای انجام امور تجاری تشکیل می‌شود و سرمایه آن متشکل از سهام هم‌ارزش است. شرکتهای سهامی به دو نوع سهامی خاص و سهامی عام تقسیم می‌شوند با این تفاوت که سهام شرکتهای سهامی عام در تالار بورس قابل مبادله است.
شرکت سهامی عام
شرکت سهامی عام یکی از انواع شرکتهای سهامی است که قسمتی از سرمایۀ آن از طریق فروش سهام به غیرمؤسسان (مردم) تأمین شود. سهام شرکت سهامی عام در بورس اوراق بهادار داد و ستد می‌شود.
سازمان‌های بورس در جهان معمولا شرکت‌هایی را می‌پذیرند که دارای سرمایه و اعتبار بسیار قوی باشند. مؤسسان این گونه شرکتها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به عموم مردم تأمین می‌کند. در این نوع شرکتها، صاحبان سهام می‌توانند سهام خود را در بورس فروخته و در واقع مالکیت خود را به دیگران منتقل کنند.
تعداد شرکا در شرکت سهامی عام زیادتر از سایر انواع شرکتهای سهامی است؛ این امر می‌تواند منجر به جمع‌شدن سرمایه های کوچک و ایجاد یک سرمایه بزرگ بشود که انجام فعالیت‌های اقتصادی سنگین را میسر می‌سازد. در این نوع شرکتها نقل و انتقال سهام اسان است و محدود به رضایت دیگر سهامداران نیست.
شرکت سهامی خاص
شرکت سهامی خاص (به انگلیسی: Private Joint Stock) نوعی شرکت سهامی است که سهام آن قابل داد و ستد در بورس اوراق بهادار نیست ولی توسط مردم به راحتی قابل معامله است. هنگام تشکیل چنین شرکتی باید تمام سرمایه آن در موقع تأسیس توسط مؤسسان تأمین و بخشی از سرمایه در بانک سپرده‌گذاری شده باشد.
در شرکتهای سهامی خاص، همانند شرکت با مسئولیت محدود و بر خلاف شرکت تضامنی، مسئولیت هر یک از سهامداران در مورد بدهیهای شرکت محدود به مبلغ سرمایه‌گذاری شده در شرکت است و در صورت عدم کفایت مجبور نیستد اموال شخصی خود را در این را مصرف نمایند.
در ایران تفاوت شرکتهای سهامی خاص با شرکت با مسئولیت محدود این است که شرکت با حداقل سه نفر سهامدار قابل تشکیل است و سهام نیز بدون نیاز به ثبت در دفتر اسناد رسمی قابل نقل و انتقال هستند و در شرکت مسئولیت محدود سرمایه به صورت اعلامی می‌باشد و هر چقدر که اعلام شود احتیاجی به واریز به حساب شرکت ندارد ولی در شرکت سهامی خاص الزاما ۳۵% مبلغ اعلامی می‌بایست به صورت نقد به حساب شرکت واریز گردد و ۶۵% در تعهد مابقی ظرف ۵ سال تادیه گردد. شركت سهامي خاص شركتي است كه تمام سرمايه آن در موقع تاسيس منحصرا بوسيله موسسين تامين مي گردد.
شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود (به انگلیسی: Limited liability company) (به شکل مخفف: LLC) نوعی شرکت است که، بر خلاف شرکت تضامنی، مسئولیت هر یک از سهامداران در مورد بدهیهای شرکت محدود به مبلغ سرمایه‌گذاری شده در شرکت است و در صورت عدم کفایت مجبور نیستند اموال شخصی خود را در این راه مصرف نمایند. به زبان ساده‌تر در صورتی که شرکت ورشکسته شود و نتواند جوابگوی طلبکاران باشد تنها سرمایه سهامداران از بین می رود و طلبکاران نمی‌توانند باقیمانده مطالبات خود را از اموال شرکای شرکت مطالبه کنند.
شرکت با مسئولیت محدود در ایران تنها با حداقل دو شریک قابل ثبت است و هر گونه نقل و انتقال سهام آن تنها از طریق دفتر اسناد رسمی امکان پذیر است.
شرکت تضامنی
شرکت تضامنی شرکتی است که تحت اسم مخصوصی برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می‌شود و اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد ٬هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض می‌باشند. در صورتی که نام برخی مالکان شرکت و در نام شرکت آمده باشد، شرکت تضامنی محسوب می‌شود.
تاریخچه
از نظر تاریخی این نوع شرکت سابقه طولانی دارد و به حقوق دوران روم باستان برمی‌گردد و بویژه در قرون وسطی به شکل فعلی آن در اروپا رواج یافته است. در حال حاضر شرکت تضامنی که تقریباً در نظام حقوقی همه کشورها وجود دارد، بسیار مورد استفاده است. در حالی که خطر تاسیس آن برای شرکا، به سبب مسئولیت نامحدودی که در قبال طلبکاران شرکت دارند بر کسی پوشیده نیست. در واقع علت این وضعیت فایده عملی این شرکت برای کسانی است که به یکدیگر اعتماد کامل دارند و سرمایه زیادی نیز برای تشکیل شرکت ندارند. مانند پدری که می‌خواهد با فرزند یا فرزندانش شریک شود، برادران و خواهرانی که پس از فوت پدر می‌خواهند تجارت‌خانه او را اداره کنند، یا دوستانی که به یکدیگر اعتماد کامل دارند.
در ایران
شرکت تضامنی در فرانسه و کشورهایی که سیستم حقوقی این کشور را اقتباس کرده‌اند، از جمله ایران، دارای شخصیت حقوقی است در حالی که در کشورهای آنگلوساکسون شخصیت حقوقی ندارد. در حقوق ایران شرکت تضامنی دارای شخصیت حقوقی مستقل است و دارایی آن از دارایی شرکا جداست و ممکن است ورشکسته اعلام گردد زیرا تاجر تلقی می‌شود .در صورت ورشکستگی شرکت، طلبکاران نسبت به دارایی شرکت بر طلبکاران خود شرکا ارجحیت دارند. شخصیت حقوقی شرکت تا آنجا از شخصیت شرکا جداست که ورشکستگی شرکت با ورشکستگی شرکا و بلعکس پیوستگی نداشته باشد. نتیجه این استقلال شخصیت این است که تابعیت شرکت از تابعیت شرکا جداست هرچند که کنترل شرکت بر این نوع شرکت از شرکتهای دیگر بیشتر است به همین دلیل حتی ممکن است بیشتر یا تمام شرکا یک شرکت تضامنی خارجی باشند و با این حال شرکت ایرانی تلقی شود. مثل موردی که چند خارجی مقیم ایران با داشتن حق کار و تجارت یک شرکت تضامنی تشکیل می‌دهند که مطابق مقررات قانون ثبت شرکتها و قانون تجارت ایرانی است.
شرکت تعاونی
شرکت تعاونی(Co-operative) مشارکتی است که عده‌ای از افرادی که هم‌صنف یا تناسبی مشابه دارند مثلاً همسایه، دوست، خویشاوند یا همشهری هستند برای دستیابی به منافع مشترک گردهم می‌آیند و در حقیقت بهم کمک می‌کنند و برای تهیه مسکن یا خرید مایحتاج یا کسب اعتبار و وام تعاونی درست می‌کنند، سرمایه معینی را درمیان می‌گذارند و دسته‌جمعی مشکل را حل مینمایند. در واقع اعضای شرکت در کنار یکدیگر، جمعیتی کوچک را پدید می‌آورند که بعنوان مثال در تهیه کالاهای مورد نیاز اعضا، با جمع‌آوری پول جزئی که هر عضو می‌پردازد کالای مورد احتیاج اعضا را از دست اول خریداری و به همان قیمت تمام شده یا سود خیلی جزئی به اعضا می‌فروشد و به ین طریق واسطه‌های غیر ضروری در کسب و تجارت و صاحبان این گونه مشاغل کاذب حذف می‌گردند.
در شرکت تعاونی ممکن است اعضا دارای سرمایه و سهم یکسان از سود نداشته باشند اما هرعضو بدون توجه به درصد سهامش، یک رای دارد و نسبت سهام به رای وجود ندارد. درواقع تعاونی، متکی به اعضاء است نه به سرمایه.
شرکت تعاونی در ایران
قانون بخش تعاونی در سال ۱۳۷۰ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. ماده اول این قانون، اهداف بخش تعاونی سیستم اقتصادی ایران را برشمرد که از آن جمله، جلوگیری از کارفرمای مطلق شدن دولت، اشتغال زایی، قرار دادن وسائل کار در اختیار کسانی که قادر به کارند ولی وسایل کار ندارند، پیشگیری از تمرکز و تداول ثروت، پیشگیری از انحصار، احتکار، تورم، اضرار به غیر بود.
درسالهای اخیر با اجرایی و تبیین نمودن اصل ۴۴ قانون‌اساسی، در خصوصی سازی بخش‌های دولتی، تعاونیها بعنوان مهمترین و لایق‌ترین بخش خصوصی در این واگذاری مورد توجه قرار گرفتند و مزایای بسیاری را به خود اختصاص دادند. شرکتهای تعاونی همچنین از مزایای معافیتهای مالیاتی در برخی از انواع تعاونیها برخوردارند.
انواع شرکت تعاونی از لحاظ نوع فعالیت
۱- شرکت تعاونی تولیدی: شرکتی است که به منظور اشتغال در امور مربوط به کشاورزی، دامداری، دامپروری، پرورش و صید ماهی، شیلات، صنعت، معدن، عمران شهری، روستائی، عشایری و نظایر اینها فعالیت مینماید و مجموعاًَ یک واحد تولیدی را در آن اداره مینمایند.
۲- شرکت تعاونی توزیعی: شرکتی است که در امور مربوط به تهیه و توزیع کالا، مسکن، خدمات و سایر نیازمندیهای اعضاء فعالیت مینماید. آن دسته از شرکتهای تعاونی که فعالیت آنان تواماًَ تولیدی و توزیعی باشد را شرکت تعاونی تولیدی و توزیعی نامند.
شرکتهای تعاونی تولیدی مانند دامداران،کشاورزان، پرورش دهندگان زنبور عسل یا صاحبان صنایع و هر گروهی دیگر که در رده تولیدی نام برده شده‌اند، در صورت تشکیل تعاونی برای تامین نیازهای خود از نوع تعاونیهای توزیعی (تامین کننده نیازتولید کنندگان) محسوب می‌شوند.
انواع شرکت تعاونی از لحاظ نوع عضویت
۱ - شرکت تعاونی عام: شرکتی است که عضویت در آن برای همه آزاد می‌باشد، تعداد اعضاء در این تعاونیها حداقل ۵۰۰ نفر و براساس نوع تعاونی که وزارت تعاون تعیین کرده مشخص می‌شود.
۲ - شرکت تعاونی خاص : شرکتی است که عضویت درآن برای گروهی خاص مانند کارگران، دانشجویان، کشاورزان، زنان، پزشکان، وکلای دادگستری، اعضاء هر صنف و مشاغل خاص و نظایر اینها با رعایت شرایط آزاد تعیین می‌شود.
انواع و اقسام شرکت تعاونی در ایران برحسب گرایش
کشاورزی
صنعتی
معدنی
خدماتی
مسکن
فرش دستباف
تامین کننده نیاز تولید کنندگان
تامین کننده نیاز مصرف کنندگان
اعتبار
حمل و نقل
چند منظوره
منابع طبیعی
ضوابط عمومی
شرکت تعاونی حداقل با ۷ نفر عضو می‌تواند تاسیس شود که شرایط قانونی را برای عضویت در شرکتهای تعاونی داشته باشند. از جمله تابعیت ایرانی، نداشتن ممنوعیت قانونی و حجر، و در شرکتهای تعاونی مشابه عضو نباشد.
شرکت تعاونی توسط هیئت موسس تاسیس می‌شود و پس از آن از کسانی که شرایط عضو شدن را دارند دعوت می‌کند. هیات موسس پس از تهیه طرح و اساسنامه و دیگر مشخصات تعاونی اقدام به دریافت موافقت نامه تشکیل تعاونی از وزارت تعاون مینماید و پس از دریافت اجازه نامه ثبت شرکت تعاونی از وزارت تعاون، شرکت را ثبت مینماید، پس از آن پروانه تاسیس شرکت تعاونی بوسیله وزارت تعاون صادر می‌شود.
اعضا در جلسه مجمع عمومی عادی، اعضای هیئت مدیره و بازرس‌های شرکت تعاونی خود را انتخاب می‌کنند.
در شرکتهای تعاونی همه با هم برابرند و همه همکار یکدیگرند و از نظر نژاد، زبان، رنگ پوست، ملیت، شغل و غیره هیچکدام از اعضاء بردیگری برتری ندارند. همچنین رشته تعاون و رفاه در دانشگاه های کشور دانشجو می پذیرد.
سهم
سهم، (به انگلیسی: Share) قطعه‌ای از سرمایه یک شرکت است. هر سهم، نشان‌دهنده یا نمایندهٔ کوچکترین واحد مالکیتی، در یک شرکت یا کارخانه است. دارندهٔ هر سهم یا سهامدار، به همان نسبتی که سهام در اختیار دارد، در مالکیت شرکت یا بنگاه تولیدی شریک است. برای مثال، اگر شرکتی به تعداد دو میلیون سهم منتشر کرده و شخصی مالک دو هزار سهم در این شرکت باشد، او یک‌هزارم از مالکیت این شرکت را در اختیار دارد.
انواع سهام
از نظر حقوقی که سهامدار در سرمایه شرکت دارد
سهام سرمایه‌ای — که می‌توان آنرا در دو گروه دسته‌بندی کرد:
سهام عادی — که به دارندهٔ خود، حق اعمال رأی در مجامع عمومی شرکت را داده، و سود تقسیم‌شده در شرکت را دریافت می‌کند.
سهام ممتاز — که معمولاً حق رأی نداشته، اما در دریافت سود سهام، نسبت به سهامداران عادی، در اولویت قرار دارد. سود سهام ممتاز، درصد ثابتی از مبلغ اسمی سهام ممتاز است، که میزان آن از قبل مشخص‌شده و در اختیار مجمع نیست. سود سهام ممتاز، باید قبل از سود سهام عادی پرداخت شود، حتی اگر شرکت به هر دلیل ورشکسته شود.
سهام انتفاعی:سهم انتفاعی وقتی مصداق دارد که به دلیل استهلاک سهام که در قانون ایران از آن به عنوان استهلاک سرمایه یاد شده است ، ارزش اسمی سهم با استفاده از اندوخته‌های اختیاری یا سود قابل تقسیم به صاحب آن پرداخت شود.
؛ از نظر ماهیت آورده
سهام نقدی:در قانون فرانسه به کسانی که آورده نقدی یعنی پول به شرکت می‌آورند سهم نقدی اختصاص داده می‌شود.این سهام با پرداخت یک چهارم مبلغ آن قابل صدور است .
سهام غیرنقدی:به کسانی که آورده غیرنقدی به شرکت می‌آورند سهم غیرنقدی اختصاص داده می‌شود.این سهم در صورتی صادر می‌شود که آورده راجع به آنها به طور کامل تسلیم شده باشد .
؛ سایر انواع سهام
سهام مؤسس: سهام مؤسس سهامی است که در ازای زحمات مؤسسان پس از تصویب مجمع عمومی به آنها داده می‌شود. دارندگان این نوع سهام، در اداره امور شرکت حقی ندارند و فقط پس از پرداخت سهام، بهره‌ای به آنها تعلّق می‌گیرد.به بیان دیگر مزیت قابل انتقالی است که صاحب آن، به دلیل ارائه خدمات در تاسیس شرکت سهامی از قسمتی از منافع شرکت یا هنگام تصفیه شرکت از قسمتی از دارایی اضافه بر سرمایه باقیمانده شرکت برخوردار می‌شود.
؛ از نظر شکل
سهام با نام — سهم بانام سهمی است که در ورقه راجع به آن نام صاحب سهم گفته شده باشد و یا در دفتر سهام شرکت ثبت شده باشد.در واقع هم می‌شود روی ورقه سهم که دارای شماره مخصوص است نام دارنده آن را ذکر کرد و هم به این اکتفا کرد که سهم با نام است و نام صاحب آن در دفتر سهام شرکت آورد .
سهام بی نام — حقوق صاحبان سهم بی‌نام ناشی از ورقه سهم است که به صرف قبض و اقباض قابل انتقال به دیگری است و هیچ گونه تشریفات دیگری برای اعتبار انتقال آن ضرورت ندارد.از آنجا که این نوع سهم، به صورت سند در وجه حامل تنظیم و مالک دارنده آن شناخته می‌شود، مگر خلاف آن ثابت گردد ، گم شدن یا سرقت آن تابع مقررات قانون تجارت راجع به اسناد در وجه حامل است .
سهام با حقّ چند رای: سهام با حق چند رای، سهامی است که حق رأی آن بیش از سهام عادی است و در مجامع عمومی شرکت، هر قطعه آن بیش از یک رأی دارد.
سهام جایزه
سهام ترجیحی
سهام عدالت
سهام مدیریتی
البته ممکن است سهمی در عین حال در دو یا چند تقسیم بندی قرار بگیرد مثلاً سهام سرمایه‌ای، بانام و ممتاز .
سهامدار
سهامدار، (به انگلیسی: Shareholder) یا سهامداران؛ به فرد یا نهادی (مانند یک شرکت)، که از نظر قانونی مالک سهام یا برگه سهام در یک شرکت سهامی عام و یا شرکت سهامی خاص باشد، گفته می‌شود.
مدیر عامل اجرایی
مدیر عامل یا مدیر ارشد اجرایی (به انگلیسی: Chief Executive Officer) (CEO)، معمولاً عالی‌رتبه‌ترین مسئول اداری (اجرایی) یا رئیس عهده‌دار مدیریت تام یک شرکت سهامی، سازمان، یا بنگاه است که به هیئت مدیره گزارش می‌دهد.
به طور معمول یک مدیر ارشد اجرایی، چند مدیر اجرایی تابع دارد، که هر یک مسئولیت‌های کاربردی ویژهٔ خود را دارند. اعضای انجمن شامل مدیر ارشد مالی (CFO)، مدیر ارشد عامل (COO)، مدیر ارشد فنی (CTO)، مدیر ارشد بازاریابی (CMO)، مدیر ارشد اطلاعاتی (CIO)، مدیر ارشد ارتباطات یا مدیر روابط عمومی (CCO)، و یک مدیر یا معاون منابع انسانی.
مسئولیت‌ها
مسئولیت‌های مدیر ارشد اجرایی توسط هیئت مدیره سازمان یا قدرت‌های دیگر انتخاب می‌شود. وظیفه مدیر عامل جهت دادن به اهداف داخلی و خارجی شرکت با توجه به دیدگاه استراتژی آن شرکت می‌باشد. هسته عملکرد مدیر عامل تسهیل تجارت خارجی شرکت، وقتی که دیگر کارمندان و مدیران اجرائی به سمت هدفی معین حرکت می‌کنند می‌باشد.
مدیر ارشد به عنوان اداره کننده، تصمیم گیرنده، رهبر، کارفرما و اجرا کننده مسئولیت‌هایی را بر عهده دارد. مدیر ارشد اجرایی می‌تواند در نقش یک بر قرار کننده ارتباط با مطبوعات و سایر دنیای بیرون و نیز کارفرمایان سازمان و کارمندان عمل کند. نقش تصمیم‌گیرندگی شامل تصمیمات سطح بالا درباره سیاست و استراتژی می‌باشد. مدیر ارشد اجرایی به عنوان رهبر یک شرکت به هیئت مدیره مشورت می‌دهد، و کارمندان را تهییج می‌کند و به عنوان یک کارفرما عملیات روزانه شرکت را اداره می‌کند.
شرکت تضامنی با مسئولیت محدود
شرکت تضامنی با مسئولیت محدود (به انگلیسی: Limited liability partnership (LLP)) یک شرکت تضامنی است که بیشتر شرکا یا تمام آنها (با توجه به صلاحیت) در برابر بدهیهای شرکت مسئولیت دارند. در این شرکتها هر شریک برای رفتار و سهل‌انگاری دیگر شرکا مسئول نیست.
شرکت خصوصی محدود
شرکت خصوصی محدود، (به انگلیسی: Private Limited Company) شرکت خصوصی محدودشده توسط سهام یا شرکت سهامی خاص محدود، (مخفف انگلیسی: Ltd.) گونه‌ای شرکت خصوصی محدود شده توسط سهام است، که بر پایه قانون ثبت شرکتها در بریتانیا، در حوزه‌های قضایی اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع و جمهوری ایرلند مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینگونه شرکتها، بر خلاف شرکتهای عمومی محدود، مسئولیت سهامداران، محدود می‌باشد و نمی‌توان سهام آنها را بصورت عمومی، عرضه کرد.
محدودشده توسط سهام، بدان معنی است، که مسئولیت هر یک از سهامداران در مورد بدهیهای شرکت، محدود به مبلغ سرمایه‌گذاری شده در شرکت است و در صورت عدم کفایت، مجبور نیستند اموال شخصی خود را در این راه مصرف نمایند. به زبان ساده‌تر، در صورتی که شرکت ورشکسته شود و نتواند جوابگوی طلبکاران باشد، تنها سرمایه سهامداران از بین می‌رود و طلبکاران نمی‌توانند باقیمانده مطالبات خود را، از اموال و دارایی‌های شخصی شرکای شرکت مطالبه کنند.
مشارکت انتفاعی
مشارکت انتفاعی یا جوینت ونچر (به انگلیسی: joint venture) واحد تجاری مشترکی است که توسط دو یا جند مشارکت کننده برای مقصود مشخص تجاری، مالی، یا فنی ایجاد می‌شود. تا کنون برای جوینت ونچر در زبان فارسی معادل دقیقی ارائه نشده‌است. اما آنچه بیشتر در مورد آن به کار رفته، مشارکت انتفاعی است.
شرکت عمومی محدود
شرکت عمومی محدود، (به انگلیسی: Public limited company) (به‌اختصار: PLC) گونه‌ای از شرکت سهامی عام (شرکت عمومی) است، که بر پایه قانون ثبت شرکتها در بریتانیا، در حوزه‌های قضایی اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع و جمهوری ایرلند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این شرکت در عمل یک شرکت با مسئولیت محدود است، که می‌توان سهام آن را بصورت آزاد به‌فروش رساند و یا بصورت عمومی واگذار نمود، همچنین یک شرکت عمومی محدود دیگر، می‌تواند سهام پی‌ال‌سی دیگر را نیز بصورت خصوصی تحت کنترل خود قرار دهد.
یک شرکت عمومی محدود، باید دارای حداقل ۵۰٫۰۰۰ پوند سرمایه باشد، همچنین باید نام لاتین پی‌ال‌سی (PLC) را نیز، به نشان یک شرکت عمومی محدود، در انتهای نام خود ثبت نماید.
keywords : باینری،دودویی،دنیای باینری
